Overslaan en naar de inhoud gaan

Amandelwolfsmelk

Euphorbia amygdaloides

De amandelwolfsmelk is een vaste plant. Hij bloeit in april - juni met een zeer opmerkelijke bloeiwijze. De uiteinden van de groene schermen lijken wel op schoteltjes waaruit kleine gele bloemetjes ontspruiten.

De bladeren zijn zacht behaard, langwerpig en omgekeerd-eivormig. De bovenste bladeren zijn wintergroen en groeien dicht bij elkaar onder de bloeiwijze.

Eigenschappen

Kleur
geel
groen
Type
vaste plant
Grootte
50
Giftig
sap en zaden giftig
Bladeren
zacht behaard, langwerpig en omgekeerd-eivormig tot 10 cm lang
Wanneer planten
maart
-
mei
Zon
halfschaduw
zon
Locatie
buiten
Snoeien
februari - maart, oude en dode takken wegknippen
Bloem
stempel en meeldraden op schutbladen, bloei in tuilen
Extra
wintergroen
winterhard
zouttolerant
Ph
kalkrijk
neutraal

Belangrijke zaken om te weten

Waar plaatsen

De amandelwolfsmelk verkiest een plaats in volle zon tot halfschaduw. Qua bodem prefereert hij een kalkrijke bodem met normale vochtigheid, maar hij groeit best goed in alle grondsoorten en kan zelfs enige droogte verdragen. 

Cultivars (Soorten)

E. amygdaloides 'Purpurea' bloeit vroeg (april-mei) met purpuren bloemen; E. var. robbiae is kleiner en blijft lager en bloeit van mei tot juni met gele bloemen.

Dit wist je nog niet:

De amandelwolfsmelk is een inheemse plant die op de rode lijst staat als zeer zeldzaam.